مکان یابی بهینه واحدهای اندازه گیری فازوری در سیستم قدرت

بهره گیری از واحدهای اندازه گیری فازوری در سال های اخیر به صورت گسترده ای در زمینه های نظارت، کنترل و حفاظت سیستم های قدرت مورد توجه قرار گرفته است. در این راستا، به دلیل نیازمندی شبکه ی قدرت به این تجهیز کارا، مسأله ی مکان یابی بهینه ی این واحد اندازه گیری به منظور مشاهده پذیری کامل شبکه به چالشی مهم در سیستم قدرت تبدیل شده است. تاکنون روش ها و الگوریتم های گوناگونی جهت مکان یابی بهینه ی واحدهای اندازه گیری فازوری توسط مهندسان و طراحان سیستم قدرت ارائه شده است که در این بین الگوریتم های ریاضی به ویژه روش های خطی از جایگاه ویژه ای برخوردار هستند. مطالعات اخیر نشان می دهد که مدل های خطی موجود قادر به حل مسأله ی مکان یابی واحدهای اندازه گیری فازوری در تمامی شرایط توپولوژیکی شبکه نیستند. در این پایان نامه ضمن ارائه ی روش خطی جدیدی که مشاهده پذیری شبکه را در تمامی شرایط توپولوژیکی تضمین می کند، به مکان یابی بهینه ی واحدهای اندازه گیری فازوری در شرایط بروز پیشامدهای احتمالی از قبیل خروج خطوط و یا از دست رفتن واحدهای اندازه گیری فازوری پرداخته شده است. همچنین در این پایان نامه به منظور افزایش مشاهده پذیری شبکه در طی افق برنامه ریزی نصب واحدهای اندازه گیری فازوری، روش جدید مکان یابی دینامیکی چند مرحله ای مبتنی بر روش خطی ارائه شده است. روش های پیشنهادی فوق بر روی چندین شبکه ی نمونه ی استاندارد ieee و همچنین شبکه ی انتقال سراسری kv230 و kv400 ایران اعمال و کارایی بهتر آن نسبت به روش های پیشین نشان داده شده است.